نویسندگان

• محمد علی منتصری
• محسن حجت
• مریم چرخ انداز

چکیده

مقدمه: اصلی ترین بخش در آموزش پرستاری آموزش بالینی است. یکی از چالش های موجود در این زمینه استفاده از چند مربی برای یک گروه از دانشجویان و یا استفاده از یک مربی برای یک گروه از دانشجویان در همه بخش ها می باشد. هدف این مطالعه مقایسه دو روش تک مربی و چند مربی در کارآموزی فن پرستاری است. روش کار: این مطالعه یک مطالعه نیمه تجربی است. 88 نفر از دانشجویان پرستاری که درس فن پرستاری را انتخاب نموده بودند، از دو دوره متوالی به روش سرشماری انتخاب شدند و طی 2 سال پی در پی به روش تک مربی (43 نفر) و چند مربی (45 نفر) و با طراحی دو سو کور تحت آموزش قرار گرفتند. بخش های بالینی و مربیان در هر دو گروه ثابت بودند . در پایان ترم تحصیلی توسط چک لیست خود ارزیابی اطلاعات جمع آوری گردید و به کمک میانگین ، خطای استاندارد ، آزمون های کای دو ،اسپیرمن ، پیرسون و تی مستقل مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: میانگین نمرات خودارزیابی دانشجویان در گروه تک مربی (08/0±67/1) و در گروه چند مربی (09/0±97/1) بود. بین میانگین دو گروه اختلاف معنادار آماری به کمک آزمون آماری تی مستقل مشاهده گردید (03/0=P، 32/1:T). بین جنس با میانگین نمرات خود ارزیابی و بین علاقه به رشته پرستاری با میانگین نمرات نیز ارتباط معنادار آماری به کمک آزمون کای دو و اسپیرمن مشاهده گردید (04/0=P). بین معدل و میانگین نمرات دانشجویان به کمک آزمون پیرسون نیز ارتباط معنادار آماری مشاهده نشد (40/0=P). نتیجه گیری: با توجه به میانگین بالاتر نمرات خودارزیابی دانشجویان در گروه چند مربی و اختلاف معنادار آماری بین دو گروه، لذا استفاده از روش چند مربی در آموزش بالینی دانشجویان پرستاری توصیه می گردد.

کلیدواژه‌ها

• خودارزیابی
• عملکرد بالینی
• تک مربی
• چند مربی

عنوان مقاله [English]

Comparison of two methods of single instructor and multiple instructors: a self-evaluative study of students’ clinical performance

نویسندگان [English]

• MA Montaseri
• M Hojat
• M Charkhandaz

چکیده [English]

Introduction:
Clinical education is the most essential part of nursing education. One of the challenges in this area is the recruitment of several instructors for one group of student or one instructor for a group of students in all clinical wards. The purpose of this study was to compare the two methods of single instructor and multiple instructors in clinical training of nursing techniques.

Materials and Methods:
This is a quasi-experimental study. 88 nursing students who had taken courses on nursing techniques within 2 consecutive periods were selected by census and trained by single instructor (n=43) and multiple instructors (n=45) during 2 consecutive years. Double-blind agendas were used to organize the research. Clinical wards and instructors did not change in either group. Data were collected by self-report checklists at the end of semester and analyzed by mean, standard error deviation, X2, Spearman test, Pearson and independent T tests.

Results:
The mean grade of students’ self-report in single instructor and multiple instructors groups was 1.67±0.08 and 1.97±0.09 respectively. T test revealed a significant difference between the mean of the two groups (P < 0.05, F: 1.32 (. X2 and Spearman tests did not reveal a significant relationship between sex and self-report grades and also between self-report grades and interest in nursing. There were no significant relationships between students’ GPA and the mean grades of self-report, using Pearson test (P>0.05).
Conclusion:
Regarding the higher mean grade of students’ self-report in multiple instructors group and the statistically significant difference between the two groups, it is recommended to utilize multiple instructors in nursing students’ clinical training.

کلیدواژه‌ها [English]

• Education Goals
• Clinical Training
• Instructor