آموزش دانشجویان یکی از مصادیق باقیات الصالحات

نامه به سردبیر

نویسندگان

دانشگاه علوم پزشکی مازندران

چکیده

سر دبیر محترم
     «الباقیّات الصّالحات»(شایسته ­های ماندگار)، که در فرهنگ و ادبیات فارسی، به صورت «باقیۀات الصّالحات» شناخته می­شود، عبارتی است قرآنی و ناظر به اعمال خوب و شایستۀ انسان، که به رغم ناپایداری ثروت دنیا تا ابد برای صاحب آن پایدار می ­مانند. این واژۀ قرآنی، از دو کلمۀ «باقیّات» از مصدر «بقاء»، به معنای ماندگاری و ابدیت و «صالحات» از مصدر «صلاح»، به معنای شایستگی و بایستگی، ترکیب یافته است. از دیدگاه قرآن مجید، ارتباط جدا نشدنی میان ایمان و عمل صالح وجود دارد و این دو لازم و ملزوم یکدیگر می­ باشند[1]. باقیّات صالحات، واژه­ای قرآنی است که به تداوم کارهای نیک برای انسان، تأکید دارد و مشتمل بر تمام کارهایی هستند که انسان در جهان انجام داده و در آخرت پاداش آن­را دریافت می­کند [2].
در زمینۀ ابعاد باقیّات صالحات، از پیامبر اکرم (ص)، روایت شده است که علاوه بر خدمات مالى ماندگار در باقیّات صالحات، علم و دانش گسترده شده از سوی فرد در جامعه، که سبب بهره­ مندی عموم مردم شده است، به عنوان باقیّات صالحات فرد، محسوب می ­گردد[3]. وقتی در فرهنگ لغت­ های مختلف، واژۀ معلم را مورد جستجو واقع می ­گردد، خواه ناخواه تعریف، وظیفه، نقش و جایگاه معلم در این جمله خلاصه می ­شود: «فردی با معلومات نسبی، در مورد موضوع یا موضوعاتی خاص، که دانسته ­های خود را به فرد یا افراد دیگری که در اصطلاح شاگرد یا دانش ­آموز گفته می ­شود، منتقل می­کند»[4].
 تدریس، کار اصلی یک استاد است و به فعالیت­ های از پیش طراحی شده­ای اطلاق می­ شود که با هدف ایجاد یادگیری میان دانشجو و استاد، به­صورت کنش متقابل، انجام می­گردد. استاد، از طریق ساختار و تولید عناصر بدیع و وجود می­ تواند، منجر به موفقیت یک دانشجو شود[5].  از آنجا که استاد با روح، روان و احساسات دانشجویان ارتباط دارد، چنانچه به درستی عمل نکند، خسارات جبران­ ناپذیری بر جای خواهد گذاشت[6]. ابن سینا معتقد بود که معلم در آموزش جوانان چیزی بیش از ارائه اطلاعات به آن­ها می ­باشد؛ زیرا دانش ­آموزان، عادات، عقاید، ارزش­ های بسیار زیادی را از معلمان خود می ­آموزند. معلم باید استعداد و مهارت کافی را در آموزش بچه­ ها داشته باشد، کاملاً متین و آرام و از سادگی بسیار به دور باشد؛ آن­گونه­ که رفتار سبک نداشته و خیلی جدی و بی نشاط نباشد؛ بلکه معلم باید دلسوز، فهیم، با فضلیت، تمیز و شایسته باشد[7].
از آنجا که آموزش دانشجویان، جزء عمل صالح محسوب می­شود و عمل صالح، هنگامی مورد پذیرش در درگاه الهی واقع می­ گردد، که از ایمان نشأت گرفته باشد و ایمان، سرچشمۀ عمل صالح است؛ بنابراین پیشنهاد می­شود در کمیته ­های جذب اساتید  و اعضای هیأت علمی، علاوه بر تأکید بیشتر بر دانش تخصصی و میزان تسلط آنان بر مباحث درسی، به شخصیت فردی و ایمان اساتید، توجه بیشتری گردد؛ همچنین پیشنهاد می­شود، پژوهشی در مورد دیدگاه اساتید در زمینۀ مصادیق صالحات و باقیّات، در حرفۀ معلمی انجام شود.  
 


 

کلیدواژه‌ها